Yüzükte pişmiş topraktan yapılmış kibele kullanılmıştır.Arka kısmında da farklı dövgüler yapılmıştır.

Terrakota kısmında yer alan kybele ana erkil bir toplumun yansıması olarak birçok kültür ve uygarlıkta farklı isimlerle, üremeyi, dişiliği, hayatın devamlılığını ve bereketi simgeleyerek karşımıza çıkmaktadır.

Eskiçağ tarihini konu alan tüm literatürde genel olarak “ana tanrıca” olarak anılan kybele ve özellikle anadolu’nun neolitik döneminden itibaren görülmeye başlanan kybele önceli sayılan ana tanrıca kültü; Anadolu, Hellas ve Roma’nın din tarihinde son derece önemli ve etkili bir inanç olmuştur. ilk izleri Anadolu’nun en eski dönemlerinde görülen ama henüz ismini öğrenemediğimiz kybele, daha sonra Hitit kültüründe ilk kez “kubaba” olarak ortaya çıkmış, Phrygler aracılığıyla buradan Hellenler’e, oradan Roma’ya geçerek antik çağın en çok tapınılan tanrıçalarından biri olmuştur. Kybele, Hellen, Roma veya Eski Yakındoğu’nun diğer tanrıçalarına nazaran çok daha önemli ve farklı bir tanrıçadır. Zira o, bir “ana tanrıça”, “tanrıça ve tanrıların anası” kabul edilen ve istisnasız saygı ve hürmet gören bir ilahtır. şüphesiz bu, Hitit kültüründe Kubaba, Hellen ve Roma’da kybele, insanların neolitik çağ ve öncesindeki ana erkil, ana soylu kültürlerinin bir yansıması olan yaratıcı ana tanrıça düşüncesinin bir devamı, bu kültürlerdeki tezahürüdür.